صدای سکوت

با احترام:
تقدیم به استادم، سرکار خانم فیضی
- - - - - - - - - - - - - - - - -

برگی نیست،

بادی نیست،

دیگر حتی فریادی نیست.

*

خواب بودم

و خواب می دیدم،

صدایی آمد،

سرشار از سکوت

وسکوت را که گاه خواهر مرگ است با خود آورد.

**

بیدار شدم،

صدای سکوت بیدارم کرد

تاریک بود

حتی از آسمان هم برف سیاه می بارید

دیدمت،

گوشه ی باغچه، فانوس به دست ایستاده بودی

نگاهت کردم

خندیدی

لبخندت نور اورد

گویی آسمان روشن شد

صبح شده بود

خورشید که آمد؛

خبری از تو نبود،

فانوست را به شاخه ی لیمو آویخته و رفته بودی.

***

صدایت کردم،

نبودی انگار

رد پایت روی برفها مانده بود.

****

با رد پای تو سفر کردم

وقتی دیدمت؛

دوباره می خندیدی

بانوی بردبار باران و بنفشه؛

دارد عید می آید

یادمان باشد به چلچله ها سلامی دوباره کنیم

دارد عید می آید....

بیست و سوم آبان ماه 1389

گم شده بودیم/به یاد سینا مدبر نیا

تو را پیدا کرده بودم

گم شده بودی انگار

وقتی پیدایت کردم

می خندیدی

خندیدندت، خنده نبود

تیری بود که از چله رها می شد.

*

وقتی پیدایت کردم

خودت نبودی

انگار

یک تاریخ بود

انگار

 آنکه حرف می زد از غباری دور آمده بود

انگار

از لای کتابهای تاریخ کسی مسافر این زمان شده بود.

**

تو را پیدا کرده بودم

وقتی پیدایت کردم، گم شده بودی

و داشتی خودت را پیدا می کردی

من پیدایت کردم

اما انگار خودم هم گم شده بودم

وقتی گم شده بودم

داشتی پیدایم می کردی

گفتی

درود

و با درود من غنچه ی لبت شکفت.

***

گم شده بودیم

آری انگار گم شده بودیم

گفتی

حالا چطور پیدا شویم؟

داشتیم پیدا می شدیم

آری انگار داشتیم پیدا می شدیم

افسوس

خیابان تاریک بود و ما گم شده بودیم.

****

وقتی گم شده بودیم

شب بود

من خواب بودم

وتو انگار حالا تنها گم شده بودی

خبری از لالایی نبود

کسی ناز و نوازشت نمی کرد

آهن بود و خروار خروار مصیبت

انگار گم شده بودی و قرار نبود دیگر پیدایت کنم.

*****

آخ سینا،

سینا،

سینای خوب من،

انگار من گم شده بودم

آری من گم شده بودم

و تو رفتی تا خورشید

تا افق

و من گم شده بودم

آی مردم

یکی مرا پیدا کند.....

شانزدهم ابان ماه 1389  لینک این نوشته در سایت شعر نو کلیک کنید

گلی بر تاقچه

به تو: که همیشه هستی
- - - - - - - - - - - - -

برای پلاسیدن گلی دوست داشتنی

گریه نخواهم کرد

یادش را گوشه ی تاقچه گرامی خواهم داشت،

به باغی خواهم رفت

وبا عطر گلهای زنده سرمست خواهم شد

ایمان دارم،

روزگار تنهایی و دلتنگی پایان خواهد یافت......